 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Нашы волаты сьпяць
пад сьцяжынамі нашых турботаў.
Дробны тупат наверсе
ня можа парушыць іх сон.
Як заснулі яны,
не знайшоўшы па сілах работы,
Так і сьпяць – хоць работы
зьяўляецца болей штодзён.
I калоціцца наша зямля
ад магутнага храпу.
I крыніцы бурляць,
і стаптаныя травы ўстаюць,
I адзін аднаго забіваюць Яфеты і Хамы,
А прыстойныя Сімы
малітвы прыстойна пяюць.
Беларускія волаты сьпяць.
Ім здаецца, напэўна,
Што над іх курганамі
Пагоня ляціць, як раней,
Тая ж мова гучыць,
і старыя сьпяваюцца песьні...
Нашы волаты сьпяць у зямлі
ўсё глыбей і глыбей...
Так і будуць яны
апускацца да цэнтра зямнога,
Так яны і зьяднаюцца
з вогненным сэрцам яго.
Так глыбока да іх –
як да Бога сьмяротным высока...
Я дарую ім сьмерць.
Не магу дараваць аднаго:
Што цяпер не баяцца
чужынцы ды дробныя людцы
Зьверху ўніз паглядаць
на зьбяднелае цела зямлі.
Нашы волаты сьпяць.
I ніколі, бадай, не прачнуцца.
Іншых волатаў нашы жанкі
нарадзіць не змаглі...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
